Yorum yapılmamış

Derviş Ozan Yazdı: Düşündükçe

DÜŞÜNDÜKÇE

Her karanlık gecede bölündükçe uykular
Parça parça dağılır, parçalanır duygular.
Beni benden alsa da, şu bitmeyen kaygılar
Bir of bile diyemem; düşündükçe Turan’ı…

Bilirim ki vazifem: doğmak ile başlıyor.
Biliniz ki vazifem, beni her gün taşlıyor.
Birikse de feryadım, zerre dahi taşmıyor.
Ah’a bile yerim yok; düşündükçe Turan’ı.

Bugün benim ruhuma saplandı bir kör bıçak.
Gitmediğim yer mi var, görmediğim bir bucak?
Fakat ne çok özledim, isterdimki bir kucak
Anam gibi sarılsın, düşündükçe Turan’ı…

Hiç bilinmez yerlerin yaşı durur gözümde.
Görmesem de bilirim, durmam gerek sözümde.
Çünkü O’na aitim, O’dur olan özümde
Ağladıkça ağlarım; düşündükçe Turan’ı…

Hayır, bugün vuslatın yollarında ilk günüm!
Zerre ziyan olmasın, sana aksın hep kanım.
Zayıflara sözüm yok, kaçanlara tüm kinim
Öfkelenir bak başım, düşündükçe Turan’ı.

Ölüleri gömdük de, sanma sağlar yerinde!
Hep kavaklar yıkıldı, yalnız dağlar yerinde.
Ötüken’e bir iz yok, kurtlar ağlar yerinde
Anladım ki yenildik, düşündükçe Turan’ı.

Hakkım değil, yatamam ben annemin dizine.
Utanırım, bakamam O Kürşad’ın yüzüne.
Bir yol bulup da gitsem, Başbuğların izine
Sürünerek giderim, düşündükçe Turan’ı.

Kimse yok mu, yalnızım. Buralarda ıssızım…
Ki damlayı duyarsın, duyulmaz mı hiç sızım?
Ölümden de beter bu, misali bir cansızım;
Şükür, tekrar doğarım, düşündükçe Turan’ı.

Seni kimler doğurdu, buna tarih bulunmaz.
Bilmem neye benzersin, bir tarifin bulunmaz.
Uzaklara yakınsın, yakınlarda bulunmaz;
Dedim kendi kendime: kuramazsın Turan’ı
Fakat her gün kurarım: düşündükçe Turan’ı.

Derviş Ozan

Tags: Derviş Ozan, Düşündükçe, Turan

Benzer Yazılar

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Fill out this field
Fill out this field
Lütfen geçerli bir e-posta adresi girin.